13 & 14 september

Donderdag stonden we met veel pijn en moeite vroeg op om naar het NINA te gaan, daar waar Mirjam stage loopt. Mirjam heeft uitgelegd wat ze nou precies deed voor haar stage, inclusief uitleg van ingewikkelde software die ze gebruikt. Ook haar begeleider kwam even voorbij rennen – letterlijk. Ze heeft van haar begeleider een gigantische GPS data-set gekregen van lynxen in Noorwegen. Mirjam focust zich vooral op gedrag van lynx-vrouwen met kittens en daarnaast tekent ze voor haar begeleider, bijvoorbeeld een kinderboek over lynxen en anatomisch correcte illustraties (wetenschapscommunicatie).
Na de lunch op het NINA zijn we naar Ila vertrokken. Ila is een soort wijk in Trondheim waar een rivier doorheen loopt met een erg mooie omgeving (ondanks het industrie-achtige uiterlijk van Ila zelf). Vanaf Ila is er goed uitzicht op Munkholmen, een eiland dat in Trondheimsfjord ligt dat vroeger een plaats was van executies, een gevangenis, klooster… etc.
Na de wandeling langs de rivier zijn we in Ila naar het språkkafé (praatcafé) geweest, waar Mirjam sinds enkele maanden (bijna) iedere donderdag naar toe gaat. Het is gewoon een café, maar iedere donderdagavond komt er een soort clubje bijeen van mensen die Noors willen leren. Er is dan ook veel variatie in de niveaus, inclusief (lokale) Noren om van te leren. De lokale Noren spreken Trønders, wat gezien wordt als een vreemd, onverstaanbaar Noors dialect. Gelukkig spraken zij ook bokmål.
Mirjam had schijnbaar aangekondigd dat ze een vriendin mee ging slepen, dus ook ik werd in het Noors een beetje ondervraagd! Gelukkig kon ik vrij veel verstaan, maar antwoorden kon ik slechts met losse woorden en grammaticaal incorrecte zinnen (met een hint Deens). Na een leuk avondje Noors gesnak aanhoren kan ik dit concluderen: Ik kan beter Noors verstaan na 1 week in Noorwegen dan dat ik Deens kan verstaan na 6 maanden Denemarken O.O Mirjam zegt dat ze precies dat effect ook had met zowel Noors als Zweeds. Ze heeft van meerdere (Noorse) bronnen al vernomen dat ‘Denen praten alsof ze stikken in een aardappel’. Nu woont Mirjam inmiddels 7 maanden hier en kan ze zelf vrij vlot praten met Noren, hoewel ze zelf zegt dat ze nog zit te prutsen met grammatica. Ik vind in ieder geval dat ze het erg goed doet! :D *Go Mirjam!*

Na het språkkafé – met 0.5L bier voor 10 euro – zijn we gaan in eten in kafé Bare Blåbær ( http://www.barebb.no/ ). Lekker pizza Curry Chicken en als toetje Banana Passion Split. Wat zaten wij vol…!

Vrijdagochtend. De wekker gaat alweer om half 9, wat nogal vroeg is in de vakantie, en vooral als je steeds tot laat in de nacht zit te kletsen en door de slappe lach niet kunt slapen. Op het moment dat ik dit typ, zitten we op het NINA. We dachten namelijk een ochtend werk in te plannen, maar vooralsnog komt dat er niet van. Straks na de lunch ga ik denk ik wel nog aan mijn verslag werken. De motivatie is er, nu de discipline nog :)

*Even later*

Gelukkig heb ik nog de benodigde discipline op kunnen brengen, en Mirjam ook! Om 14u werden we daarvoor beloond: op het NINA is het namelijk de gewoonte dat er vrijdag cake op tafel staat. Ook geeft de baas van die afdeling dan even een praatje over wat nieuwtjes, wat afgesloten wordt met een gedicht. Hjelp, wat een vreselijk onverstaanbaar accent… maar grappig om aan te horen! Noors is best een mooie taal!

Na de cake hebben we nog even doorgewerkt, tot een uur of 4. Het stond nog steeds op de planning om blåbærs te halen, maar gezien het weer (regen, regen, regen, oja en koud) hadden we erg weinig zin om een paar uur in het bos rond te lopen…

De volgende blog gaat alweer over blåbærs. Pas maar op. Blåbær overload hier in Noorwegen...