Op de mountainbike!

Zoals in de vorige blog al aangegeven zijn we woensdag gaan fietsen. Toen naar Tyholt had ik echter Mirjams fiets en was Mirjam gaan rennen, maar deze keer hadden we een fiets gehuurd voor mij. Niet zomaar een fiets, maar een mountainbike met 3x8 versnellingen, waarbij we ook een helm meekregen... Dat beloofde wat. We zijn die dag na het avondeten naar het Jonsvatnet gefietst, een groot meer, wat natuurlijk weer achtbaan fietsen was! Die 24 versnellingen op de fiets heb ik goed gebruikt, van absurd licht tot heel zwaar! De steile stukken omhoog werden beloond met race-stukjes naar beneden, dat ging echt eng snel soms. Tegelijkertijd hebben we ontzettend genoten van het uitzicht over het meer, de zon die langzaam zakte en beboste bergen aan de overkant van het meer. Een fijn voordeel aan het Noorse verkeer is dat autorijders erg goed opletten voor anderen, inclusief (hard)lopers en fietsers, dus dat voelde veilig aan. Het was echter af en toe wel deprimerend om te zien hoe gespierde mannen je met een goedmoedige lach voorbij racen, terwijl je daar toch echt je best zit te doen op die fiets om die berg op te komen :P
Woensdag hebben we – inclusief mountainbike ophalen in de stad – alles bij elkaar ongeveer 34 kilometer gefietst. Dat schrok ons de volgende dag niet af om weer op de mountainbike te springen en naar Kristiansten festning te fietsen (fort; http://en.wikipedia.org/wiki/Kristiansten_Fortress ) midden in Trondheim alvorens de fiets aan het eind van de middag in te leveren. Deze keer was het achtbaan-fietsen in de stad, dus meer zijweggetjes en medeweggebruikers. In Noorwegen zijn de stoep en fietspad gefuseerd, dus dat was achtbaan-fietsen én zigzaggen om de andere fietsers en wandelaars heen. Gelukkig ging ook dat helemaal prima. Het fort konden we afgelopen dinsdag vanuit de Tyholt tårnet goed zien, vandaar dat we op het idee kwamen om er eens een kijkje te nemen. Het is een 300 jaar oud gebouw die toentertijd dienst deed om aanvallen vanuit het oosten (Zweden; Grote Noordse oorlog) te weerstaan. Je kunt heel het fort en omgeving gratis bekijken, met leuke uitleg over de geschiedenis op borden en her en der historische items zoals kanonnen. Niet heel spectaculair of groots, maar zeker wel leuk om er eens een kijkje te nemen en te beseffen hoe Trondheim toentertijd in de oorlog meedeed.
We hebben daar even rondgelopen, geluncht en daarna moesten we zorgen dat ‘mijn’ mountainbike weer voor half 4 ingeleverd was bij de fietsenmaker. Daarna waren we even de Scandinavische variant van de Starbucks ingedoken, Wayne’s Coffee, waar we een lekkere ‘frappe’ (frappuccino) hadden besteld. Dat hadden we zeker wel verdiend na dat stevige achtbaan-fietsen en zigzaggen!

Gister hebben we weer een rustig dagje gehad. Natuurlijk weer op bærtur (bessen tour) gegaan, waarbij we weer een volle bak blåbær bij elkaar hebben gefoerageerd :P
Straks gaan we kajakken, een beetje peddelen in het fjord en over de Nidelva. Daar zal ik wellicht geen foto's van hebben; camera in een kajak is vast niet zo'n goed idee...