Het einde nadert

Dat was het laatste weekend, en nu de laatste dag in Foulum. De laatste weken en vooral dagen zijn echt voorbij gevlogen, en het ging daarvoor al zo snel. Dat komt vast door de gezelligheid. Afgelopen vrijdag zijn we naar een sushi-avond geweest hier in het Nørresø kollegium (B-huis). Aangezien buurman (Sten, de Deen) deze week ook zou vertrekken (gisteren), zagen wij het als een soort afscheidsfeestje. Iedereen heeft toen zelf sushi mogen maken! Erg leuk en vooral lekker om je eigen favoriete smaakjes in sushi te stoppen. We hebben helaas maar 5 foto’s, want de camera was leeg… Te zien vanaf http://www.makingstuffup.org/photos/MANDY/Denmark/Social_stuff/102_2969

Die vrijdag hebben we van 10.00 tot 13.00 een PhD defense bijgewoond van Marie Eden, nu Dr. Eden! :P. (Marie woont in het C-huis en ze is Duits.) Het was voor ons heel leerzaam om mee te maken wat zo’n defense nu inhoudt. Van veel mensen met een PhD titel hebben we inmiddels ook begrepen dat je met zo’n titel al snel te duur bent voor menig baantje. Het is dus maar de vraag of ik een PhD ga doen (sowieso eerst maar eens mijn master halen), maar ik geloof dat Mirjam nog graag een PhD wil gaan doen over lynxen in Noorwegen. Ik ga denk ik mijn volgende stage maar eens tactisch plannen, met het oog op blijven steken ergens. Tenzij ik naar Costa Rica ga en help bij The Ara Project :P wilde dromen...
Maar dat terzijde! Het praatje van Marie ging over bodemonderzoek. Beetje lastig uitleggen, maar het ging over gastransport in verschillend onderhouden bodemtypes. Dit natuurlijk om agricultuur efficiënter te maken. Bodemonderzoekers in Foulum zeggen altijd “soil is sexy”, dus dat bracht ons op een idee...! We dachten daardoor gelijk aan dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=gRcj6CAhe7s “I’ve got a jar of dirt, I’ve got a jar of dirt!”
Dus op haar PhD-defense after-party van zaterdagavond hebben we haar een pot met aarde gegeven, met daarop een label ‘Soil is sexy’ en daarin... een zwarte string! En los natuurlijk een kaartje, een fles wijn en een zakje stroopwafels. Ze vond het erg grappig en doordacht!

Zaterdagavond op Marie’s feest was ontzettend gezellig. Onze huisgenoten Sten (ofwel, onze Deense buurman) en Vicent (Catalaans) waren er ook. Het voelde alsof we nu vriendschappen aan het maken zijn, net nu het tijd wordt om weer naar huis te gaan. Sten is gisteren overigens al vertrokken richting Brussel, dus we gaan hem nog zeker zien.
We hebben die avond de bijnamen aan onze huisgenoten bekend gemaakt! Vicent heet Snakkepakke en in eerste instantie was hij niet blij met het feit dat hij een pratende box genoemd wordt (uit een advertentie voor een telefoon abonnement), maar nu kan hij er om lachen en vind hij dat woordje eigenlijk best vrolijk klinken! Sowieso is Snakkepakke altijd heel blij. Vooral toen hij mijn ringtone van de jostiband hoorde... Die moest natuurlijk gelijk met bluetooth verzonden worden (en de hele avond afgespeeld worden).
Buurman wist zijn bijnaam al, hij stuurt zelfs mailtjes naar ons met ‘ greetings, buurman’. Hij kan zeggen “ik ben de buurman”, hoewel hij dat een beetje uitspreekt als “iek ben die boerman”.
Die zaterdagavond hebben we overigens in aangeschoten toestand geprobeerd om wat Deens met buurman te snakken, en het lukte nog aardig ook. Het gesprek ging echt nergens over, maar het was wel erg leuk. We verbaasde ons erover dat we zonder lessen in Deens toch redelijk zinnen kunnen maken.

Zondag hebben Mirjam en ik een laatste lange wandeling gemaakt richting het bos bij het Søndersø (ongeveer 2 uur). Ik ga de omgeving hier ontzettend missen! Het is zo open, groen, natuurlijk... Hoewel dit nog niks voorstelt vergeleken bij Canada, Ijsland of Noorwegen bijvoorbeeld.

Maandag hebben we voor onze huisgenoten appelflappen gemaakt. We hebben ze persoonlijk rondgebracht! Sten en Kasey kwamen in de keuken van de appelflap genieten en echt, Kaseys expressie op het moment dat ze de appelflap eet is echt... Kijk zelf maar: http://www.makingstuffup.org/photos/MANDY/Denmark/Viborg/102_2979 . Kaseys bijnaam is overigens koe, omdat ze koeien bestudeert en veel meuk heeft van koeien (pyjamabroek, sloffen, kookschort, noem maar op). Ze vertelt iedereen met haar typische midden-Amerikaans (Illinois) accent “My nickname is cow!”. Zelfs Katy – ons Amerikaanse kantoorgenoot – vindt dat Kasey echt een stereotiep Amerikaan is :P (heb ik al gezegd dat alle Amerikaanse vrouwen ongeveer dezelfde naam hebben? Kasey, Katy...)

Als bedankje voor de appelflap kwam snakkepakke ons nog zeggen dat hij ons heel erg gaat missen. Hij heeft gisteren voor ons een Spaans/Catalaans gerecht gemaakt: arroz al horno, wat je een beetje uitspreekt als arrrross al orrrrno (of op zn Catalaans arrrross al forrn). We hadden Kasey, Elsa (Spaans) en Amelie (Frans) ook nog uitgenodigd. Elsa was jarig, dus ze had zelfgemaakte cake meegenomen, met chocolade en kaneel! Ik geloof niet dat ik vandaag nog veel honger heb haha, want wat zat ik gisteren stamp en stampvol van al dat lekkere eten! Zo lekker, dat ik snakkepakke voor het recept heb gevraagd! Hij wil hem nog vertalen, want het was door zijn moeder in het Spaans geschreven haha. (Ook al bestaat er zoiets als google translate)

Voor en na het overheerlijke avondeten van gisteren heb ik alweer appelflappen gebakken. Deze keer voor collega’s in Foulum, vandaag. Straks bij de koffie van 2 uur krijgt iedereen een blabberappelflap! En ze krijgen er alleen een als ze appelflap of blabberappelflap goed uitspreken! Blabberappelflap was een grapje van vorige week, omdat we zaten te praten over uitspraak van woorden zoals gulerødder, blåbær en appelflap. Pernille kreeg toen het idee om blåbær in de appelflap te doen. Mirjam en ik spreken namelijk blåbær voor de grap uit als blabber of blobber, dus toen werd het even hilarisch toen iedereen probeerde met zijn of haar accent blabberappelflap te zeggen!
Dus bij deze... blabberappelflap als goodbye kage voor Janne en haar gezellige collega’s!

Ik lees mijn blog voor de laatste keer door en ik kijk even naar buiten. Mijn computer staat bij het raam en ik kijk uit over een klein grasveldje met een boom. In de laatste 6 maanden heb ik veel vogels gezien, kwikstaarten, koolmezen. Er zit nu een koolmees in de boom. Ik heb twee jonge kwikstaarten op zien groeien, van bruin naar grijs, bedelend bij vadertje of moedertje om eten. Dat versterkt alweer mijn gevoel: wat ga ik dit toch missen...

En oja, voor ik het vergeet, foto's van onze ontplofte bureaus:
Voor de grap: http://www.makingstuffup.org/photos/MANDY/Denmark/University/102_2955
Mijn rotzooi: http://www.makingstuffup.org/photos/MANDY/Denmark/University/102_2959
Mirjams zooi: http://www.makingstuffup.org/photos/MANDY/Denmark/University/102_2960